Rozdział 3

Dobrze, że centrum handlowe jest niedaleko mieszkania Jess. Nie będę musiała długo chodzić. :D
Po prawie dwóch godzinach chodzenia miałam już dość dużo ubrań; sukienkę, 2 bluzy, kilka bluzek, dodatki  i oczywiście buty. Trampki i jeszcze jakieś. Tego mi brakowała. Nie pamiętam kiedy ostatni byłam na zakupach. A nie, jednak pamiętam. To było dziś. Z myślenia wyrwał mnie jakiś chłopak, który na mnie wpadł i wylał swoją kawe na moją bluzkę.
-Ej! Uważaj jak chodzisz palancie! Poplamiłeś mi bluzkę! -musiałam na niego nakrzyczeć. Tego tez mi brakowało-krzyku.
-Przepraszam. Nie zauważyłem Cie. -chłopak bez skutku usiłował wytrzeć moją bluzkę. Heh. To było nawet śmieszne.
-Dawaj to!- krzyknęłam i zabrałam mu chusteczkę. I wtedy spojrzałam mu w oczy. Boże... Piękniejszych w życiu nie widziałam. Zaraz, zaraz... Co! Agnes, kochana, wiem że jesteś głupia ale teraz to już przesada! On wylał na Ciebie kawę! Ma twoją bluzkę!
-Nathan.
-Co? -to jedno słowo wyrwało mnie z transu. I jaki Nathan?
-Mam na imię Nathan, a ty? -ja naprawdę jestem tępa. Jego imię. Każdy by się domyślił. Każdy, oprucz mnie.
- Agnes. I wiem jak masz na imię. -taaaaaaaaak. Wiem. To jest ten z The Wanted. Jedna laska cały czas o nich gada, gada i gada. Właściwie gadała. Chodzi mi o Em. Fajna dziewczyna, tylko szkoda ze taka pusta. Zaczęła się ciąć, bo to jest modne. Hahaha. Jak pierwszy raz to usłyszałam, to myślałam że jestem w ukrytej kamerze. =D
- No tak. Jak mogę Ci wynagrodzić tą bluzkę?
- Nie musisz. Mam w domu proszek i pralkę. -odpowiedziałam i już chciałam iść, ale on musiał mnie złapać. Kurcze, co on? Nie widzi, że mam go gdzieś? Jak dla mnie może być i na Honolulu, byle by jak najdalej ode mnie.
- Zaczekaj.
- Czego?
- Dasz się zaprosić na kawę? Bardzo chciałbym wynagrodzić Ci tą bluzkę.
- Nie, dziękuje. Nie jestem twoją fanką, więc nie musisz być dla mnie miły. - to było wredne. wiem. Ale taka już jestem. No, przynajmniej zadziałało. Puścił mnie i mogłam w spokoju wracać do domu. Nareszcie.

*perspektywa Nathana*

Zamurowało mnie. jeszcze nikt tak do mnie nie powiedział.
- A ty co tak stoisz z tą chusteczką? - chłopki w końcu wrócili z łazienki.
- Co?
- Jajco. Co tak stoisz? -zapytał Jay.
- Długa historia.
- To opowiesz nam w drodze do domu. Chodźcie. - rozkazał Max i poszliśmy. Po drodze wszystko im opowiedziałem.
- A ładna była? - Jay.
- No nawet, nawet.
- Czyli tak.-Tom.

----------------------------------------------------------------------------------------
Niach, niach, niach. 3 rozdział. Jeśli możesz, komentuj. Danke very bardzo. =]